Czytelnicy

Zmierzchem,gdy gaśnie blask słonecznej kuli,

Nad brzegiem wody,gdzie drzew widma mdleją,

Marzy młodzieniec ,spragnioną nadzieją

Całując karty powieści o Julii.

I gdzieś o setki mil,parku aleją

Krocząc samotnie, dziewczyna najczulej

Tę samą księgę do swej piersi tuli,

Szepcąc z słodyczą oddania:"Romeo!"

Ta sama książka ,chwila i tęsknota

Otwarła duszom ich miłości wrota,

Gdzie, wszedłszy razem w swych wiosen ozdobie,

W objęciu wspólnym przeżyły ekstazy

Pierwszych upojeń, nie znanych dwa razy,

Choć się nie znają ni wiedzą o sobie.

Leopold Staff -Sowim piórem (1921)