Słowa twe

Słowa twe w wieczór owy tak przepięknie brzmiały,

Że niewątpliwie kwiatów girlanda splątana

Pokochała nas dwoje, a więc kwiaty chciały

Nas połączyć i spadły na nasze kolana.

Mówiłaś o tym wszystkim, co się stanie z nami,

Gdy jak owoc dojrzały i los nasz dojrzeje,

Jak to pękną przeszkody wszelkie, a my sami

Pójdziemy w starość, która życzliwie się śmieje.

Twój głos wiązał mnie z tobą jak uścisk serdeczny.

Miłość twa tak spokojną kusiła urodą,

Żem, pełen szczęścia ujrzał nasz los ostateczny,

Splątane ścieżki życia, co do grobu wiodą.

Émile Verhaeren 1855-1916

Przełożyła
Jadwiga Dackiewicz