Chrystus

Raz na tę ziemię przyszedł biedny Chrystus
i stał zadumany nad mnogością kwiatów,
potem pokłonił się w pas wiejskim wiśniom
i ucałował cień brzóz, które płaczą.

Oglądał chaty pobielane wapnem,
fujarki z wierzby kręcił bosym dzieciom ,
a gdy mieszkańcom mówił ;pragnę ,łaknę,
w dom go prosili na chleb i na mleko.

A gdy zakochał się w ziemi i Wiśle,
koronę z głowy ogromną, cierniową
z serca swojego niby zorza błyskiem
rozdał tarninom i przydrożnym głogom.

Jan Pocek 

poezje