Dzień światowy poezji.
Snuć Miłość
Snuć miłość, jak jedwabnik nić wnętrzem swym
snuje,
Lać ją z serca,jak źródło wodę z wnętrza leje,
Rozwijać ją jak złotą blachę,gdy się kuje
Z ziarna złotego ,pouszczać ją w głąb,jak nurtuje
Źródło pod ziemią,- w górę wiać nią,jak wiatr
wieje,
Po ziemi ją rozsypać, jak się zboże sieje,
Ludziom piastować, jako matka swych piastuje.
Stąd będzie naprzód moc twa ,jak moc
przyrodzona,
A potem będzie moc twa, jako moc żywiołów,
A potem będzie moc twa,jako moc krzewienia,
Potem jak ludzi ,potem jako moc aniołów,
A w końcu będzie jako moc Stwórcy stworzenia.
Adam Mickiewicz .1839,Lausanne.